Kedi Serebellar Hipoplazisi

Spastik Kedi Sendromu olarak da adlandırılan kedi serebellar hipoplazisi, kedilerin doğuştan edindiği bir nörolojik sorundur. Serebellar hipoplazili bir kedide kalıtsal veya bulaşıcı, toksik, besinsel faktörlere bağlı olarak gelişmemiş bir serebellum (beyincik) bulunmaktadır. Serebellum yani beyincik, vücudun koordinasyon ve ince motor becerilerinden sorumlu olan parçasıdır.

Kedi serebellar hipoplazisi, dostlarımızın hayatını tehdit eden bir durum olduğunda ciddiyetine göre onların yaşam kalitesini sarsabilir. 

Kedilerde serebral hipoplazi belirtileri 

Serebellar hipoplazinin belirtileri yavruluk esnasında farkedilemeyebilir. Genellikle yürüme dönemi (6-7. hafta) başladığında farkedilmesi mümkün olmaktadır. Serebellar hipoplazili kediler yürüme, koşma, dengede durma, zıplama ve nesneleri bulma gibi durumlarda fonksiyon bozukluğu yaşarlar. Bu soruna sahip bir kedinin, genellikle başını sallamasına veya yürürken titremesine şahit olabilirsiniz. Özellikle kum kabı, su kabı ve yemek kabı gibi nesnelere odaklanmakta ve yaklaşmakta zorlanması gözünüze çarpabilir. Kediniz ayakta dururken veya yürürken bacaklarını normalde olduğundan daha geniş konumlandırabilir. Adımları atarken anormal adımlama ve kendi etrafında dönme gibi davranışlar görülebilir.

Serebellar hipoplazinin ilk belirtileri, genellikle dört haftalık yavru kediler yürümeye başladığında gözlemlenir. Kedilerde hipoplazi, vakaya göre hafif veya şiddetli olarak nitelendirilebilir. 

Kedi serebellar hipoplazisi, acı verici bir durum olmamakla birlikte bulaşıcı da değildir. Bu durum zamanla kötüleşmediği gibi zamanla düzelmeyecek sabit bir sorundur. Serebellar hipoplazili yavru kedilerin çoğu geliştikçe bu duruma ayak uydurmayı öğrenir. Ağır hipoplazi vakalarında kedilerin daha fazla yardıma ihtiyacı olsa da bu onların kaliteli bir hayat sürmesine engel değildir. 

Kedilerde serebellar hipoplazinin nedenleri 

Kedi serebellar hipoplazisi doğuştandır ve sonradan kazanılmaz. Bu anomalinin nedeni ise annenin hamilelik sırasında geçirdiği deneyimlere ve travmalara bağlı olabilir. Hamile bir kedinin bir virüsle temas etmesi doğal olarak fetüsleri de etkileyecektir. Özellikle kedi panlökopeni virüsünün plasenta aracılığıla veya doğuma yakın süreçlerde yavru kedilere geçmesi serebellar hipoplaziye sebep olmaktadır. Bir veya birden çok serebellar hipoplazili kedi dünyaya gelebilmektedir. Bu durumda, kedi serebellar hipoplazisi için kalıtsal diyebilmemiz mümkündür. Anne kedi bir travma veya virüse maruz kalmadıkça hipoplazinin nedeni net olarak belirlenemez.

Kedilerde serebellar hipoplazinin teşhisi 

Bu durumu ortaya çıkarabilecek spesifik bir test yoktur. Genel olarak kedinizin yaş durumu, sizden alınan şikayetinize dair bilgiler ve ilerleyici olmayan hastalık süreci serebellar hipoplazinin olabileceğini akla getirmektedir. Diğer nedenlerin elenebilmesi adına veteriner hekiminiz ciddi durumları tespit edebilmek için bir dizi kan ve idrar tahlili isteyebilir. Bu testler sonucunda, mevcutsa metabolik sorunlar, organ işlev bozuklukları veya kandaki / idrardaki anormal hücreler gün yüzüne çıkacaktır. Hekiminiz daha detaylı bir tespit için sizi alanında uzman bir veteriner nörologa dahi yönlendirebilir. 

Hekimin şüphelendiği diğer nörolojik bozuklukları elemenin en iyi yolu tomografi veya MR’dır. Tomografi ve MR, serebellar hipoplazi ile sınırlı olmayan nörolojik bozuklukları da tespit edebilmektedir. 

Serebellar hipoplazide, her zaman gelişmiş bir teşhis gerekli değildir. Bütçeniz darsa veya kedinizin birden çok teste tabi tutulmasını istemiyorsanız hekiminiz semptomlara göre bir teşhis koyabilir ve kedinizin hayat kalitesini arttırma amacıyla size alternatifler sunabilir.

Serebellar hipoplazili bir kediniz varsa size düşen görev nedir? 

Önceden de bahsettiğimiz gibi serebellar hipoplazinin bir tedavisi yoktur. Fakat hafif ile orta nitelikli vakalarda, kedilerin çoğu yakınlarından alacağı biraz destekle nispeten kaliteli bir hayat sürdürebilirler. Serebellar hipoplazili bir kedi, güvenliği açısından asla dışarı çıkmamalı, çıkmasına da izin verilmemelidir. Tırnakları ortalama bir kediye nispeten daha uzun bırakılmalıdır zira dengelerini koruyabilmek için pençelerine ihtiyacı olacaktır. 

Kedinizin özellikle gebelik döneminden önce panlökopeni aşısını yaptırmış olmalı ve bu virüse karşı bağışık olmasını sağlamış olmalısınız.

Serebellar hipoplazili bir kediniz varsa evde ona rahat bir yaşam alanı sunmalısınız. Mobilyaların önüne konacak kutu rampa vb. gibi nesneler onun bu gibi alanlara erişimini kolaylaştıracaktır. Serebellar hipoplazili bir kedi denge sorunları yaşadığı için yüksek yerler onun için çok tehlikeli olabilir. Bundan dolayı yüksek yerlere mümkün olduğunca ulaşamaması daha sağlıklı olacaktır. Kaymaz paspaslar veya halılar kedinizin kaygan zeminlerde daha rahat durmasını sağlayacaktır. Aynı şekilde rahatça bir beslenme için su ve mama kabının önüne kaymaz paspas veya kaymaz bir yüzey bulundurun. Mama ve su kasesinin geniş olması, kedinizin erişimi ve rahat beslenebilmesi açısından oldukça önemlidir.

Serebraller hipoplazili kedinizi yeni kedilerle ve diğer evcil hayvanları tanıştırırken olabildiğince dikkatli olun. Kediniz normal hayvanlarla bir arada yaşayabilse de bazı durumlarda daha çok savunmasız olabilir. Birbirlerine alıştıklarına emin olana kadar mevcut etkileşimleri gözlemlemeniz gerekebilir. Özellikle serebellar hipoplazili bir kediyi bir köpekle baş başa bırakmamak en iyisidir. Avcılık iç güdüsü yüksek olan köpekler, kediyi bir av olarak algılayarak kovalayabilir veya saldırabilir.

Serebellar hipoplazisi hafif veya orta seyreden bir kedi, diğer kedilere nispeten kazalara daha eğilimlidir ancak farklılıklarına adapte olmayı ve onları telafi etmeyi öğrendikçe uzun, mutlu ve sağlıklı bir yaşam sürdürecektir. Unutmayın, serebellar hipoplazili bir kedinin hayatına uzatacağınız ufacık bir yardım eli, onun hayatına kocaman bir dokunuş olarak yansıyacaktır.