Yavru köpekler, oynamak, çiğnemek ve nesneleri araştırmak için çok zaman harcarlar. Tüm bu normal aktivitelerini, ağızlarını ve keskin dişlerini kullanarak gerçekleştirirler. Köpek yavruları insanlarla oynarken genellikle insanların ellerini, uzuvlarını ve kıyafetlerini ısırır ve çiğner. Bu tür davranışlar, yavru köpeğiniz yedi haftalıkken sevimli görünebilir, ancak üç veya dört aylıkken o kadar sevimli değildir ve gün geçtikçe daha da büyür.
İçindekiler
ÖNEMLİ BİR UYARI:
Bazı köpek yavruları, uzaklaşan bir kişinin hareketini pekiştirici buluyor. Yavru köpeğiniz bir kovalamaca oyunu olarak kendinizi uzaklaştırmaktan hoşlanıyor gibi görünüyorsa, alternatif olarak bacağınızın yan tarafını bir “duvar” olarak kullanabilir, yavru köpeğinizin ilerlemesini engelleyebilir ve onu ısırmaktan önemli ölçüde uzak tutabilirsiniz.
Denemeyi bırakmadan önce onları birden çok kez engellemeniz gerekebilir. En önemlisi, yine de bağırmaktan veya ellerinizi kullanmaktan kaçının – ısırık köpek yavruları, bunların her ikisini de çok heyecan verici bulma eğilimindedir.
Isırma engellemesi, bir köpeğin ağzının gücünü kontrol etme yeteneğini ifade eder. İnsanlarla ısırmayı engellemeyi öğrenmemiş bir köpek yavrusu veya köpek, insan derisinin hassasiyetini tanımaz ve bu nedenle oyunda bile çok sert ısırır. Bazı davranışçılar ve eğitmenler, insanlarla etkileşime girerken ağzını nazikçe kullanmayı öğrenen bir köpeğin, oyun dışında bir durumda (örneğin korktuğunda veya acı çektiğinde) birini ısırırsa, sert ısırma ve derisini parçalama olasılığının daha düşük olacağını düşünürler.
Yavrular genellikle diğer yavrularla oyun sırasında ısırma engellemeyi öğrenirler. Oynayan bir grup köpek yavrusu izlerseniz, bolca kovalama, zıplama ve güreş görürsünüz. Yavru köpekler de birbirlerini ısırırlar. Ara sıra bir yavru, oyun arkadaşını çok fazla ısırır. Ağrılı ısırığın kurbanı havlar ve genellikle oynamayı bırakır. Suçlu genellikle havlamaya şaşırır ve bir an için oynamayı bırakır. Ancak çok geçmeden her iki oyun arkadaşı da oyuna geri döner. Bu tür bir etkileşim sayesinde, yavru köpekler ısırıklarının yoğunluğunu kontrol etmeyi öğrenirler, böylece kimse incinmez ve oyun kesintiye uğramadan devam edebilir. Yavru köpekler birbirinden nazik olmayı öğrenebiliyorsa, aynı dersi insanlardan da öğrenebilirler.
Yavru köpeğinizle oynarken ağzını ellerinize alsın. Özellikle sert bir şekilde ısırıncaya kadar oynamaya devam edin. Bunu yaptığında, sanki incinmişsiniz gibi hemen tiz bir çığlık atın ve elinizin gevşemesine izin verin. Bu, yavru köpeğinizi şaşırtmalı ve en azından bir an için ağzınızı açmayı bırakmasına neden olmalıdır. Yavru köpeğinizi sizi durdurduğu veya yaladığı için övün. Daha önce ne yapıyorsanız onu devam ettirin. Yavru köpeğiniz sizi tekrar sert bir şekilde ısırırsa, tekrar bağırın. Bu adımları 15 dakikalık bir süre içinde en fazla üç kez tekrarlayın.
Bağırmanın tek başına işe yaramadığını fark ederseniz, bir zaman aşımı prosedürüne geçebilirsiniz. Molalar genellikle yavru köpeklerde ısırmayı engellemek için çok etkilidir. Yavru köpeğiniz sert bir ısırık verdiğinde yüksek sesle bağırın. O zamanlar, ürktüğünde ve sana bakmak için döndüğünde veya etrafına baktığında, elini çek. Ya onu 10 ila 20 saniye görmezden gelin ya da tekrar sizinle konuşmaya başlarsa ayağa kalkın ve 10 ila 20 saniye uzaklaşın. Kısa bir aradan sonra, yavru köpeğinize dönün ve onu sizinle tekrar oynaması için teşvik edin. Ona nazik oyunun devam ettiğini, ancak acı verici oyunun durduğunu öğretmek önemlidir. Yavru köpeğiniz tekrar sert bir şekilde ısırıncaya kadar onunla oynayın. Yaptığında, yukarıdaki sırayı tekrarlayın. Yavru köpeğiniz artık gerçekten sert ısırık vermediğinde, kurallarınızı biraz daha sıkılaştırabilirsiniz.
Onu oynamaya ikna etmek için parmaklarınızı veya ayak parmaklarınızı yavru köpeğinizin yüzüne doğru sallamaktan veya yüzünün yanlarını tokatlamaktan kaçının. Bunları yapmak aslında yavru köpeğinizi ellerinizi ve ayaklarınızı ısırmaya teşvik edebilir.
Yavru köpeğinizin genel olarak sizinle oynamasını engellemeyin. Oyun, bir köpek ve insan ailesi arasında güçlü bir bağ kurar. Yavru köpeğinize hiç oynamamak yerine nazikçe oynamayı öğretmek istiyorsunuz.
Yavru köpeğiniz ağzını açarken ellerinizi veya ayaklarınızı ondan uzağa çekmeyin. Bu onu ileri atlamaya ve sizi yakalamaya teşvik edecektir. Oynamak çok eğlenceli olmasın diye ellerinizi veya ayaklarınızı gevşek bırakmak çok daha etkilidir.
Şakacı ağızlar için yavruları tokatlamak veya vurmak onların daha sert ısırmalarına neden olabilir. Genellikle daha agresif oynayarak tepki verirler. Fiziksel ceza, köpeğinizin sizden korkmasına neden olabilir ve hatta gerçek saldırganlığa neden olabilir. Sıçrayış sallamaktan, köpeğinizin burnuna vurmaktan, parmaklarınızı boğazına sokmaktan ve onu incitebilecek veya korkutabilecek diğer tüm cezalardan kaçının.
Yavru köpeklerde bazen öfke nöbetleri olur. Genellikle bir köpeğe sevmediği bir şey yaptırdığınızda öfke nöbetleri olur. Yavru köpeğinizi hareketsiz tutmak veya vücuduna dokunmak kadar iyi huylu bir şey onu üzebilir. Öfke nöbetleri, oyun tırmandığında da olabilir. (İnsan “yavruları” bile oyun sırasında aşırı heyecanlandıklarında veya üzüldüklerinde öfke nöbetleri geçirebilirler)! Bir köpek yavrusu öfke nöbeti, şakacı ısırıklardan daha ciddidir, ancak ikisi arasındaki farkı söylemek her zaman kolay değildir. Çoğu durumda, oyuncu bir köpek yavrusu rahat bir vücuda ve yüze sahip olacaktır. Burnu kırışmış görünebilir, ancak yüz kaslarında çok fazla gerginlik görmezsiniz. Yavru köpeğinizin öfke nöbeti varsa, vücudu çok sert veya donmuş görünebilir. Dişlerini ortaya çıkarmak veya hırlamak için dudaklarını geri çekebilir. Neredeyse her zaman, ısırıkları oyun sırasında normal ısırıktan çok daha acı verici olacaktır.
Yavru köpeğiniz tutuyorsanız ve sinir krizi geçirmeye başlarsa, incinmiş gibi sesler çıkartmayın. Bunu yapmak, aslında yavru köpeğinizin agresif davranışını sürdürmesine veya yoğunlaştırmasına neden olabilir. Bunun yerine, çok sakin ve duygusuz olun. Yavru köpeğinize zarar vermeyin, ancak mücadele etmeyi bırakana kadar mümkünse onu sıkıştırmadan sıkıca tutmaya devam edin. Bir ya da iki saniyeliğine sakinleştikten sonra bırak gitsin. Ardından, yardım için kalifiye bir profesyonelle iletişim kurmayı planlayın. Hayal kırıklığıyla tekrarlanan ısırma nöbetleri, köpek yavrusunun kolayca büyüyeceği bir şey değildir, bu nedenle köpek yavrusu davranışı değerlendirilmeli ve mümkün olan en kısa sürede çözülmelidir.
YA İYİLEŞMİYORSA?
Unutmayın, bu davranışın en az 5-6 aylık olana kadar tamamen geçmesini beklemiyoruz.
Ayrıca bir köpeğin cinsini, sosyal geçmişini ve katkıda bulunabilecek herhangi bir tıbbi durumu da dikkate almalıyız. Örneğin, bir köpek yavrusu besin depolarını tüketen bir bağırsak parazitine sahipse, ısırmada genellikle bir artış görürüz.
Eğer köpeğinizin ısırma problemi 5-6 aylıktan sonra da geçmez ise mutlaka davranış uzmanı bir veteriner hekimden randevu almalısınız.
Yorum & Görüşünüzü Bildirin.
Yorumlar